خواص درمانی زردچوبه

زردچوبه حاوی ترکیبی به نام کورکومین است و تمام آنچه از خواص درمانی زردچوبه می شنویم به همین ترکیب برمی گردد.

در واقع  کورکـومین[(1E,6E)-1,7-Bis(4-hydroxy-3-methoxyphenyl)hepta-1,6-diene-3,5-dione] ماده مؤثره و اصلی گیاه زردچوبه با نام انگلیسی Turmeric و نام علمی Curcuma longa می ‏باشد.

مطالعات بالینی نشان می‏ دهند که این ترکیب در درمان و پیشگیری از بیماری‏های التهابی از قبیل بیماری‏های قلبی عروقی، آلزایمر، آرتریت روماتوئید، چاقی، دیابت نوع‏2، سندرم متابولیک، پانکراتیت، سرطان، نارسایی مزمن کلیوی، آسم، برونشیت، بیماری‏های نورودژنراتیو (بیماری‏هایی که با تخریب سلول‏های عصبی همراهند) و اختلالات گوارشی موثر است . همچنین در سلامت کبد، چشم و پوست نقش داشته و ترمیم زخم را تسریع می‏کند.

مکانیسم ‏هاي اثر زردچوبه

مهار پاسخ‏ هاي التهابی:

کورکومین زردچوبه  نقش مهاری بر روی فعالیت تعداد زیادی از مولکول‏ هاي مؤثر در پاسخ‏ هاي التهابی دارد که از این جمله می‏ توان به کاهش فعالیت سیکلواکسیژنازII (COX II )، لیپواکسیژناز، آنزیم‏ هاي نیتریک اکسیدسنتتاز، مهار تولید سیتوکین‏ هاي التـهابی مانند نکروز تومـوري آلـفا ( (TNF-α و اینترلوکین‏ ها و همچنین کاهش کینازهاي مسیرهاي سلولی اشاره کرد. کورکومین با مهار مولکول‏ هاي مؤثر در پاسخ‏ هاي التهابی در پیشگیري و درمان بیماري‏هاي آرتریت روماتوئید و تنفسی مؤثر است. دو فاکتور‏NF-kB  و  COXII نقش موثری در ایجاد التهاب، تمایز و تکثیر سلولی و سرطان‏زایی دارند. کورکومین با مهار NF-kB و COXII موجب مهـار فرآینـدهاي التـهابی و سرطان‏ زایی می‏ شود. کورکومین با به دام انداختن گونه‏ هاي فعال اکسیژن مانند آنیون سوپراکسید، هیدروژن پراکساید و رادیکال نیتریت که توسط ماکروفاژها تولید می ‏شوند، نقش موثری در مقابله با التهاب دارد. اثر ضد التهابی این ترکیب در کاهش دردهای روماتیسمی و التهاب مفاصل در مطالعات بالینی متعددی تایید شده است.

اثرات آنتی اکسیدانی:

کورکومین زردچوبه  داراي ساختار فنوکسی و پیوندهاي دوگانه کونژوگه می ‏باشد که می‏تواند رادیکال‏ هاي آزاد مانند رادیکال هیدروکسیل را به خوبی به دام بیاندازد و حذف نماید. کورکومین علاوه بر حذف مستقیم رادیکال‏هاي آزاد، می ‏تواند فعالیت آنزیم ‏هاي داخل سلولی مانند سوپر اکسید دیسموتاز، کاتالاز و گلوتاتیون پراکسیداز که نقش آنتی اکسیدانی دارند را افزایش دهد. کورکومین با شلاته کردن برخی از فلزات داخل سلولی مانند آهن و مس که نقش اکسیداتیو در داخل سلول دارند، می‏ تواند نقش آنتی‏اکسیدانی خود را ایفا کند. رادیکال ‏هاي آزاد و محصولات سمی حاصل از استرس اکسیداتیو نقش بسزایی در ایجاد بسیاري از بیماري‏ ها مانند سرطان، بیماري ‏هاي قلبی، التهابی، دیابت و آلزایمر دارند و  کورکومین با اثر آنتی اکسیدانی موجب کاهش یا مهار آسیب ناشی از رادیکال‏ هاي آزاد روي ماکرومولکول ‏هاي حیاتی داخل سلولی می ‏شود و نقش موثری در پیشگیري از این بیماري‏ ها دارد.

اثرات ضد سرطانی:

در مطالعات مختلف، کورکومین در غلظت‏ هاي خیلی کم موجب مهار رشد سلول‏هاي سرطانی شده است. کورکومین موجب القاء آپوپتوز و مهار تکثیر سلول‏هاي سرطانی می‏شود. این مرگ سلولی با تکه تکه شدن DNA و توقف چرخه سلولی در فازهاي سنتز و M/G2 اتفاق می‏افتد. القاء آپوپتوز سلول سرطانی توسط کورکومین به دلیل آزادسازي سیتوکرومC ، تولید گونه ‏هاي فعال اکسیژن و تأثیر روي پروتئین p53  می‏باشد و همچنین سیگنال‏هاي داخل سلولی که مسئول آسیب DNA و توقف رشد سلولی هستند را فعال م ی‏کند. مطالعات نشان می‏ دهند که کورکومین روي 104 ژن از 214 ژنی که مرتبط با آپوپتوز است تأثیر می‏ گذارد به طوري‏ که فعالیت برخی از ژنها را افزایش و برخی را کاهش می ‏دهد. به‏ طور مثال کورکومین بیان پروتئین‏ هاي آنتی آپوپتوز مانند BCL2 و Survivin را مهار می‏ کند و موجب مهار رشد لنفوم سلول B می‏ شود. مولکول‏هاي چسبنده سلولی، گلیکوپروتئین ‏هایی ‏اند که در سطح سلول قرار داشته و موجب چسبندگی ماتریکس خارج سلولی به یکدیگر می‏ شوند، این فرآیند، چسبندگی سلولی نام دارد. انواع مختلفی از این مولکول‏ها وجود دارند که نقش بسزایی در فرآیندهاي التهابـی و بیـماري سرطـان دارد. کورکومیـن با مهارκB - NF می ‏تواند موجب کاهش بروز مولکول‏هاي چسبنده سلول شده و اثر ضد‏سرطانی داشته باشد.